Dit is Gert-Jan van der Kooij:





Gert-Jan is cultuurliefhebber: hij kan enorm genieten van wat mensen maken en tonen. Als ik hem tegenkom heeft hij altijd iets te vertellen over een mooie film, festival, toneelstuk of event.
Vaak deelt hij dit plezier met zijn gezin; er wordt bij hem thuis veel geknutseld en gefotografeerd. Gert-Jan is vader van drie dochters, die hij samen met zijn vrouw Beata zo veel mogelijk creatieve ontdekkingen laat doen. (Kijk maar op zijn Facebookpagina.)
En daarom was ik heel verbaasd toen hij mij vertelde dat hij zichzelf eigenlijk altijd heeft gezien als niet-creatief, van kinds af aan. "Mijn tekenleraar zag mijn naam op een werkstuk staan en gaf dan automatisch een laag cijfer, volgens mij vond hij het niet de moeite waard om er eerst naar te kijken."
De laatste tijd kijkt Gert-Jan op een hele nieuwe manier naar zijn eigen kunnen. Door een programma over succesvol leven te volgen is hij zich meer bewust geworden van de kansen die hij wil benutten. "Ik wil mijn eigen letterservice op gaan zetten, waarbij ik bijvoorbeeld een mooie tekst op de stoep van een bedrijf maak met krijt..."
Op instagram.com/inhetkrijt kun je zien wat voor letterwerk Gert-Jan maakt.




Dit object is door Gert-Jan beheerd:






(Klik hier voor info over dit object)
















































Interview met Gert-Jan:
Twee maanden nadat ik Gert-Jan een object in beheer gaf ging ik bij hem op bezoek om te vragen hoe hij het vindt om Humus beheerder te zijn en waarom hij mee wilde doen aan Humus.
"Ik ben nieuwsgierig naar wat eruit kan komen; ik hou ervan om geïnspireerd te raken. En dat dit object nadrukkelijk bedoeld is om je te inspireren, maakte mij enthousiast."
Gert-Jan bleek een zeer actieve beheerder; in het begin kreeg ik zowat iedere dag nieuwe documentatie van hem, waarin hij 'zijn' object telkens een totaal nieuwe functie liet vervullen. Hoe krijgt hij dat voor elkaar?
"Ik vind vrijheid fijn; door de ongedwongenheid van het Humus project komt er heel veel. Gewoon kijken wat er gebeurt. In het begin vond ik het object echt onweerstaanbaar, ik had toen ook volop de tijd om dingen te bedenken. Ik heb veel opgeschreven over wat ik ermee zou kunnen doen. Ik wil alle mogelijkheden verkennen en ik kreeg achter elkaar door ideeën! Door de resultaten die daaruit voortkwamen raakte ik vervolgens weer geïnspireerd; mijn eigen enthousiasme groeide door wat ik zelf deed."
Door de naam 'Humus' dacht Gert-Jan eerst dat het alleen kon gaan om een natuurlijk proces, en dat het daarom niet goed zou zijn om zelf in te grijpen. "Maar ik ben natuurlijk ook natuur, ik ben daar onderdeel van. Net als bij bladeren waar een worm door loopt; die worm denkt niet 'ik moet hier buiten blijven'. Eigenlijk ben ik die worm."
De Humus-insteek dat 'mislukkingen' een proces juist interessant maken vond Gert-Jan sowieso al herkenbaar: "Ik was bijvoorbeeld eens met letters bezig, maar door verkeerde print-instellingen kwamen er alleen maar halve letters uit. Ik heb ze uitgeknipt en aan elkaar geplakt en nu werk ik aan een reeks hele nieuwe letters: een stamboom van verschillende kruisingen tussen halve letters."
En toch excuseerde Gert-Jan zich tijdens mijn bezoek voor de zwart-groene aanslag op het object (ontstaan doordat het object een tijdje in zijn tuin had gelegen). "Ik vond dat ik er niet goed genoeg voor gezorgd had..." Zijn dochter Daphne heeft daar al een oplossing voor bedacht. "Zij wil hem heel graag samen gaan schoonmaken, dat past ook wel bij haar haha!". Terwijl Gert-Jan me dit vertelde kwam zijn andere dochter, Sophie, met het object de kamer in. Tijdens het interview had ze het meegenomen naar haar kamertje om eraan te knutselen. Sophie: "Ik heb er een neus op geplakt, met een dingetje dat ik gevonden heb op straat. En misschien ga ik hem ook nog in de oven doen."
Sophie bekeek het object ook als een speciale schoen, voor hele ingewikkelde voeten. En er ontstonden nog meer ideeën: ballonnen in het object stoppen en ze dan opblazen in het water, nagellak erop kwasten en ‘m dan laten bakken, een verhaal verzinnen waarin het object als schelp op het strand terecht komt, en: het object als miniatuurlandschap voor kleine wandelaars.
Voor dit bezoek dacht ik het object die avond misschien weer mee terug te krijgen, omdat Gert-Jan er al zoveel mee had gedaan; hij zou er nu wellicht op uitgekeken zijn. Maar het bleek dat de beheerperiode voor Gert-Jan en zijn gezin nog niet helemaal klaar is!

Op de foto hieronder zie je de creatie van Sophie.




































vorige beheerder
volgende beheerder